Uczę się :-)

Czołem Dziewczyny!

Myślicie, że poszłam do szkoły? O, co to to nie! Jeśli już to na Uniwersytet Trzeciego Wieku, ale to za jakąś "chwilkę" (tak sobie obiecałam).

Tymczasem, w przerwie pomiędzy kolejnymi biżutkami i tym podobnymi wytworkami ręcznymi, staram się nauczyć czegoś absolutnie nowego dla mnie. Z różnym skutkiem... Ale zachęciły mnie koleżanki blogowe, które same chwaliły się swoimi zmaganiami, nie dość doskonałymi pracami - to i ja pokażę... możecie się pośmiać, dodać otuchy, pogłaskać po głowie, zachęcić do dalszych ćwiczeń. Nie mówcie tylko wprost, że mam dać sobie spokój, sama do tego dojdę po tysięcznych próbach :-)

Moje plecionki wylądowały w koszu, ale mam coś innego.

Drugie podejście do frywolitki:

Jeszcze nie jestem gotowa by przygotować coś konkretnego, ale dziewczyny obiecały, że w lutym będą zadania z podziałem dla tych zaawansowanych i dla początkujących. To czekam cierpliwie na proste zadanie :-)

A tu coś co udało mi się wybitnie spartolić... Świeczników w takie postaci jeszcze nie robiłam. Anulka jest mistrzynią w świecznikowych kompletach - u niej możecie pooglądać wersje doskonałe :-)

Pierwszy, największy skopałam na tyle, że będzie wymagał totalnego szlifowania. Ale miałam jeszcze trzy... Użyłam papieru ryżowego, dół i górę pomalowałam na czerwono. I było ok, ale zachciało mi się świeczników do "głaskania" więc użyłam lakieru TouchMe, który daje fajny efekt jakby dotykać weluru. Przesadziłam z warstwami, bo w którymś momencie zrobiło się coś w rodzaju zacieków. Szlifowanie nie pomogło. A żeby bardziej spierniczyć, na samym dole nakleiłam koronkę, białą, bardzo kontrastowała, więc przemalowałam na czerwono... to też nie był dobry pomysł...

W każdym bądź razie dzieła tego wiekopomnego nie wyrzuciłam, świeczniki wylądują w ubikacji - mężowi będą umilać palenie...  nie komentujcie tego faktu, każdy ma jakieś nałogi ;-)

A na koniec coś co może mi się spodobać, jeśli podejmę kolejne próby i przyłożę się do lekcji. To co zrobiłam teraz było szyte przy słabym świetle, więc nawet nie widziałam czy sznurki idą we właściwą stronę. W dodatku była to bardzo radosna twórczość, bo szyłam zupełnie na wariata...

Już nie boję się sutaszu, teraz niech on się boi :-). Chciałabym tylko uspokoić wszystkie sutaszystki, że mam bardzo dużą świadomość swojej niedoskonałości ;-)

O ile górny element wyszedł w miarę dobrze, to dolny jest już "perfekcyjnie" krzywy i stanowi przykład jak robić nie należy.

 Przód:

Tyłek :-)

Mam nadzieję, że choć trochę pocieszyłam niektóre osóbki, że każda z nas czymś się zmaga.

Ale nie poddawajcie się zbyt szybko :-)

Buziaki dla wszystkich zaawansowanych i początkujących :-)

Niech Was moc twórcza nie opuszcza :-)