El Dorado

Witajcie Kochani!

Czy przyszło Wam do głowy rzucić wszystko w cholerę i udać się na poszukiwania legendarnej krainy El Dorado? Konkwistadorzy kiedyś wpadli na taki pomysł, bo się dowiedzieli że tam indiańscy wodzowie w ramach rytuału są oblepiani złotem, po czym złotko to zmywa się w jeziorze... hmm, przy takiej rozrzutności to wydawać by się mogło że tego kruszcu musiało być pod dostatkiem.

Danutka wymyśliła nam przyjemniejszy i prostszy sposób pławienia się w złocie :-).

Możemy napawać swoje oczy pracami innych, tworzyć swoje własne dzieła, czerpać inspiracje i zachłystywać się blaskiem.

No żeby jeszcze ten kolor był łatwy w fotografowaniu, to byłaby pełnia szczęścia!

Nie powiem, żeby złotko na listopad mnie uszczęśliwiło, bo nastawiłam się na grudzień i miałam nawet pewien plan. Ale jak ukazały się warunki zabawy to i tak wiedziałam, że mój plan wziąłby w łeb. Nie przewidziałam, bo tego się nie da!, że będą takie, a nie inne warianty.

Chciałam zrobić biżuterię, ale jak pomyślałam o wieczornym nawlekaniu sekwencji koralików bez pomyłki to sobie odpuściłam i wyjęłam kawę.

Kawa była przeterminowana, więc była w sam raz!
Pachniała nad wyraz dobrze.

A jak wyglądała praca nad moim złotkiem?

Wzięłam farby (tak, znowu Pebeo Prisme) w dwóch odcieniach złota. Położyłam pierwszą warstwę, schnięcie, druga warstwa, schnięcie, i tak jeszcze kilka razy. Dziecko przyszło, popatrzyło "ale to brzydkie"
... szczere do bólu...

Nie poddałam się. Przez kilka dni walczyłam z łazienką (wymiana pionów i sprzątanie), więc miałam czas na przemyślenia.

Wzięłam kawę i brokatowy złoty klej. Po chwili kawa nurzała się w kleju na gorąco. Na styku dwóch stron również położyłam grubą warstwę kleju. Zrobiłam esy floresy na kawie i całość pokryłam złotym proszkiem, po czym lekko polakierowałam.

I byłaby to całkiem złota praca gdyby nie to, że z przodu nakleiłam jeszcze choineczkę, która była z domieszką białego i dołożyłam "kokardkę" którą zrobiłam z biało-złotej siateczki.

Zawieszka też w bieli, a zatem wariant drugi.

Mam nadzieję, że Złota Kobieta zaakceptuje moją wersję, a żaba łyknie...

Ja w każdym bądź razie, będę miała ozdobę.

A wracając do rytuału. Podczas tworzenia tej pracy oblepiałam się złotem aż miło! Nawet udało mi się z siebie to zmyć i zeskrobać. Ale ze mnie prędzej szamanka niż wódz...

To już może pora by pokazać co tam zdziałałam.

Mam dla Was serducho!

Aniołek bardzo dobrze sprawdził się w roli ekspozytora:

Z drugiej strony serce wygląda tak:

Dziękuję za Waszą obecność i każdy komentarz!

Nawet jak nie dojedziemy do setki, to i tak zabawa jest przednia!

Buziaki :-)

I wreszcie po uporaniu się z niektórymi sprawami
pędzę do Was nadrabiać wszelkie zaległości!

I znowu update, bo skleroza mnie dopada :-). Złotko lubię w ozdobach świątecznych, w ramach obrazów, muzeach i w kościele. Biżuteria mi taka nie pasuje, a ciuchów w życiu bym nie założyła w złocie :-)