Alize z kokardką

Nie czekam na zimę, nie tęsknię za nią... Zwierzę ze mnie ciepłolubne, więc jeśli nie muszę się składać
z warstw jak ogr czy cebula jest mi akurat!
Lubię jednak jak coś otula mi szyję oprócz ulubionego zapachu. Golf, szal, apaszka to stare sposoby, a niedawno odkryte zamotki zdobyły właśnie moje łaski. Pierwszy zamotek był bardziej naszyjnikowaty, ale na tyle mi się spodobał, że zaplanowałam kolejne.
Brąz i niebieski - byłam ciekawa tego zestawienia i na szczęście nie rozczarowałam się.
Nie chciałam powielać poprzedniego wzoru, więc ten zamotek po pierwsze miał być bardziej golfiasty. Tym razem tunel zszyłam z mięciutkiego ekozamszu i dorobiłam kokardkową broszkę. Przez tunel przeciągnęłam ukręcony sznurek (jeden kawałek ze 100 gramowej włóczki).  Ładnie przylega do szyi, ale oczywiście nie za mocno, bo przecież musi przejść przez głowę :-). Sznurki zakończyłam modułowymi koralikami.

I jeszcze mały dodatek na cztery ręce ;-)

Zrobiłam pierwszą przymiarkę do naszyjnika makramowego wg samouczka Ani. Użyłam sznurka 1 mm, powinien być jednak grubszy, dlatego dla usztywnienia formy wplotłam fasetowane kulki. Jako zawieszkę użyłam witrażowego serducha, które zrobił mój wówczas 6-letni syn na warsztatach. Przez półtora roku nosiłam ze sobą to wspaniałe serce przekładając z torebki do torebki. Teraz znalazło swoje miejsce w naszyjniku. Nasza wspólna praca, może ciut niedoskonała, ale to przecież dzieło mamy i syna i dlatego się chwalimy ;-)